Tek solukta okuduğum sıcacık bir kitap. Yazarın kalemi sade ve akıcı. Gerçek bir yaşanmışlığı gözler önüne seren yazar 12 yaşındaki Asım’ın aile ilişkilerini, ne köyüne ne de şehire kendini ait hissedememesini, kurumuş bir ağacı kendine dost belleyerek umudunu hiçbir zaman kaybetmemesini, hayallerinin peşinden daima gitmesini anlatıyor. Asım çocukluğunu yaşamadığını düşünen annesinin şefkatinin geç kalmasından ve babasının güven vermemesinden içten içe yakınan bir çocuktur. Aslında baktığımızda geçmişten günümüze gelen aile içi şiddetin cocuklar üzerinde bıraktığı özgüvensizlik korku çaresizlik ve işe yaramayan insan konumunda önümüze gelmesi alışmamak için çabalanan ne yazıkki günümüzde de mevcudiyetini koruyan korkunç bir durumdur. Psikolojik olarak baktığımızda bir cocuk üzerinden birçok anektoda varabiliriz. Asım :Karamsar, korkak, arkadaşları tarafından şehirli yaftasıyla küçümsenen ve yalnız bırakılan bir çocuktur. Ta ki bu durum en yakın dostu olan Necat’ı kaybetmesi sonucunda yaşadığı buhran ve çok bağlı olduğu abisi Rasim’in evden kaçması üzerine değişiklik gösteriyor. İlgisi ve yeteneği olduğu futbola abisi Rasim ve ona destek olan Cihangir karakteriyle can veriyor. Arzularını takip eden baş karakterimiz adım attığı bu yolda yanılmıyor ve başarılarına başarı katıyor. Yıllar boyu görmediği takdir edilme duygusunu bu şekilde tatmış oluyor. En güzeliyse, kurumuş ağaçtan emeklerini ve umutlarını portakal olarak almış olmasıydı. Hiç şüphesiz nefes aldığımız sürece umut hep bizimle kalmalı. Ve kitabın başında da ithaf edildiği gibi hayallerinin peşinden giden cocuklardan oldu Asım’da. Bu güzel kitap için yazarımıza teşekkürü borç bilirim. Sevgiyle esen kalın,

Portakal ÇiçekleriÖzgür Balpınar · Timaş Genç · 2022418 okunma

·

139 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.