Bektaş, biraz öncesine kadar birlikte oldukları Bektaş, kan karındaşı olan İsmet tarafından hançerlenmiş, yere serilmişti. Demek bu İsmet böyle kansız, böyle zalim birisiydi ha... "İnsan bilinmez" derlerdi de gülerdi Muharrem. Gülerdi, çünkü onların en gizli yerlerine bile ulaşır, alacağını alırdı. "Bilinmezi ben bilirim" diye de kendisiyle övünürdü. Bak, şimdi titriyordu. Bu İsmet miydi Baba Cafer Zindanı'nda tanıdığı İsmet? O İsmet miydi kan kardeşini bir hançer darbesiyle yere seren şu İsmet?
Sayfa 6Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.