Zamanımızı boşa harcadığımızı tekrar hatırlattı bana. Ölmek için çok genç Mateo ve Rufus'un son günlerini yaşaması, birbirlerine arkadaş ve sevgilerini paylaşabilecekleri insanlar olmaları çok güzeldi. Kitabın son kısmında çok fazla gözlerim doldu. Sevdiğine veda edememek dünyanın en acı şeylerinden biri.
