Tamam Değil, Devam!”
Bir diğer hadise de Balıkesir-İzmir arasında cereyan etti. Balıkesir’deki mahkemeden sonra, aynı gün Bornova’daki bir mahkemeye yetişecektik. Balıkesir’deki mahkeme saat 2 sularında bitmişti. Hemen İzmir’e doğru yola çıktık. Bu defa bir minibüs kullanıyordum. Manisa’yı geçtik. “Az kaldı, yetişiyoruz.” derken, yolun inşaat nedeniyle trafiğe kapatıldığını gördük. Grayder büyük kayaları yolun üzerine devirmiş, çalışıyordu. Artık geçmemiz imkânsızdı:
“Ağabey, bu iş tamam. Burada kalıyoruz!” dedim.
Öfkeyle bağırdı:
“Tamam değil kardeşim, devam!” dedi.
“Ağabey, görmüyor musun? Yol kapalı, grayder çalışıyor.” diye itirazımı sürdürecek oldum. Daha sert bir emir verdi:
“Git grayder şoförüne söyle, yolu açsın!”
İçimden, “Çattık belâya!” diyerek ümitsizce gittim.
Grayderin yanına vardığımda bir de ne göreyim! Grayderin üzerindeki şoför, can ciğer dostum, arkadaşım değil mi! Beni görünce o da şaşırdı.
“Sen ne arıyorsun buralarda?” diye sohbete dalacaktı ki sözünü ağzında bıraktım:
“Kardeşim! Sen onları bırak da bana iyilik yapmak istiyorsan, yanımda bir avukat var, Bornova’daki duruşmaya yetişecek; yolu aç da gidelim, başka zaman konuşuruz.”
“Ne demek ağabey!” dedi, “Düş peşime!”
Şantiye şefinden bile izin almadan, yolumuzdaki büyük kayaları sürüp çıkardı. Paldır küldür düştük yola. Ama arabamızın her yeri haşat oldu! Bornova’daki mahkemeye son anda yetiştik. O, cübbesini dalgalandırıp mahkeme salonuna doğru yol alırken, ben de “Aracı kontrol edeyim.” dedim. Baktım, araçtan benzin damlıyor! Meğer o bozuk yolu geçerken kayalara çarpıp, benzin depomuz delinmiş! Allah korudu, bir yangın çıkmadı.
O böyleydi işte. Allah ona yardım ediyordu. İşleri inayetle yürüyordu.
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.