Hazreti Enes (Radıyallahu anh) naklediyor ki,
• Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e Bahreyn'den bir mal getirildi.
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
- "Bunu mescide dökün" dedi.
Bu mal (şimdiye kadar) Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e gelenlerin en çok olanı idi. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) namaza gitti ve mala hiç nazar etmedi.
Namaz bitince gelip malın yanında durdu. Her gördüğüne ondan veriyordu. Derken amcası Abbas Radıyallahu Anh geldi ve:
- "Ey Allah'ın Resulü, bana da ver. Zira ben hem kendimin, hem de Akil'in (esaretten kurtuluş) fidyesini verdim!" dedi.
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) da:
- "Al!" dedi.
Bunun üzerine o da torbasını iyice doldurdu. Sonra onu sırtlamaya çalıştı, ancak muvaffak olamadı.
"Ey Allah'ın Resulü, birilerine söyle de sırtıma kaldırıversin" dedi ise de: "Hayır" cevabını aldı.
Bunun üzerine, Abbas:
- "Öyleyse sen sırtıma kaldırıver!" dedi. Yine: "Hayır!" cevabını aldı.
Bunun üzerine Abbas, torbadan bir miktarını döktü, tekrar sırtlamaya çalıştı, yine kaldıramadı.
Ve: "Birilerine söyle sırtıma kaldırıversin!" dedi. "Hayır!" cevabını alınca, yine: "öyleyse sen kaldırıver" dedi.
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) buna da "Hayır!" deyince Abbas bir miktar daha boşalttı, sonra kaldırıp omuzuna koyup çekip gitti.
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), Abbas Radıyallahu Anh'ın para hırsına taaccübünden, bize görünmez oluncaya kadar gözleriyle onu takip etmişti.
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) tek dirhem kalıncaya kadar oradan ayrılmadı.
(Buhari, Salat 42, Cizye 4, Cihad 172)
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.