Ticari seksin tarihteki büyük uygarlıklar ile birlikte dini yaşamın bir parçası olarak tapınak fahişeliği ile başlamış olması muhtemel görünmektedir. Sümer çağında ya da Babil'de fahişelik mesleği utanılacak bir şey değildi. Hammurabi zamanında (yaklaşık İ.Ö. 1750) tapmaklar rahiplerin, hizmetkarların ve rahibelerin yanı sıra tapınanla ilah arasında bir aracı görevi gören kutsal fahişelerle doluydu. Kutsal fahişeliğin tam amacı bilinmemektedir; kökeni, bereket ayinlerine dayanıyor olabilir. Kutsal fahişelerin kazançları tapınakların gelirlerinin önemli bir bölümünü oluşturmaktaydı. Kutsal fahişeler gruplara ayrılmışlardı. Haritu (bu sözcük "harem"le akrabadır) yarı laik bir sınıftı, kadiştu kutsal bir fahişe, iştaritu ise tanrıça İştar'ın hizmetkarıydı. Hammurabi'den bin yıl sonra Heredot'un yazdıklarına göre Babil'de kadınların evlilik töreni öncesinde bir tapınak fahişesi olarak ilk karşılaştıkları erkekle cinsel ilişkide bulunması gerekiyordu. Tanrıça İştar'in himayesindeki tapınak fahişeliği zamanla yayılmış, Akdenizin doğusunda Astarte, Antik Yunan'da Afrodit, Roma'da ise Venüs, fahişeleri korumaya devam etmiştir.
Sayfa 10
·
156 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.