》Nurullah Genç Rüveyda'da en çok beğenilen şiirlerine yer veriyor. Yılların birikimi dizelerde yeniden dile geliyor. 》Kalemiyle tanışmayı kendime bir hediye olarak gördüm okuduğumda. 》Bir çok güzel şiir barındırsa da kitaba adını veren Rüveyda şiirinin nasıl ortaya çıktığını bir yerde okudum. Şairin sevincidir, hüznüdür, ağıtıdır Rüveyda... Biraz değinmek gerekirse: 》Duyan, anlayan, yanan ve hatta yanıp da tüten iki insanın kağıda döktükleri bu şiir... Birisi yangınının adını Sitare koyarken, birisi yangınına Rüveyda demiş. Sitare diye haykıran Dilaver Cebeci'yken Rüveyda diye haykıran Nurullah Genç'tir. Günlerden bir gün Dilaver Cebeci ile Nurullah Genç otururlar. Kadim bir dostluktur bu. Bir süre sohbet ettikten sonra Dilaver Cebeci Nurullah Genç'e bir kağıt uzatır ve der ki: —Bak, bakalım. Bu şiirde bir eksiklik var mı? —Bu şiir eksik... Bir büyük şairin "eksik var mı?" diye uzattığı şiire başka kalemi güçlü bir şair "eksik var" diyerek cevap verir. Arada kısa bir sessizlik olur. Ardından Dilaver Cebeci bir tebessümle Genç'e yanıt verir: —O zaman o eksiği sen tamamla. Nurullah Genç der ki: —Bu cümleyi duyduğum anda gönlüme Rüveyda düşmeye başladı. 》Nurullah Genç Rüveyda şiirinde önce "Alaca bir at koşar içimde /zamansız, mekansız nefese doğru." diye yazar ve sona doğru gelince "At vuruldu, içim paramparça Rüveyda." der. Ve bu ifade umut vadeden duygunun hazin izahıdır, bir iç çekiştir adeta. 》Şairin kitapta da dediği gibi, şiir onun sessiz ağırlığıymış. Sessiz ama derin, hüzünlü ama mutlu, vazgeçmiş ama umutlu... Okurken duygu fırtınalarında oradan oraya sürükleneceğiniz bu kitabı şiddetle tavsiye ediyor ve en sevdiğim alıntılarla incelememe son veriyorum. *** Adını söylemek istemiyorum Her hecesi amansız bir kor dudaklarımda *** Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin Ben burda damla damla eriyip akıyorum *** Yine de, bırakamam yerlere gururumu İstenmediğim yeri usulca terk ederim Hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim *** Yollar tükense de, dönmeyeceğim Seni yaşamadan ölmeyeceğim *** Bir kalp yangınından geriye kalan Siyah gözlerine beni de götür Artık bu yerlere sığamıyorum *** Avareyim, asudeyim, yorgunum Bilmiyorum neden sana vurgunum *** Sen geldin; çöllere yağmur geldi Kokusunu unuttu dünyanın çiçekleri *** Oysa ben gözlerinden varırdım yüreğine *** Usanmışım sözümü mahkûm eden yazıdan Beni yakan kıvılcım senin coğrafyandadır *** Gülümse, bahar olsun can evimin kışları Ağlama; hasbahçenin çiçekleri soluyor

RüveydaNurullah Genç · Timaş Yayınları · 20204,012 okunma

··

1.064 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.