Ey kavmim !
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.
Dönüp de bakmazsın ölülerine.
Lut kavminden de degilsin sen, hazdan olmayacak mahvin.
Acıyla karıldı harcın ama acıya da yabancısın…
Agitları sen yakarsın ama kendi kulakların duymaz kendi ağıdını,
Bir koyun sürüsünden çalar gibi çalarlar insanlarını, ve sen bir koyun sürüsü gibi bakarsın çalınanlarına…
Tanrıya yakarır, ama firavunlara taparsın. Musa Kizildeniz’i açsa önünde, sen o denizden geçmezsin.
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.
Korkarsın kendinden olmayan herkesten. Ve sen kendinden bile korkarsın.
Hazreti İbrahim olsan, sana gönderilen kurbanı sen pazarda satarsın.
Hazreti İsa’yı gözünün önünde çarmıha gerseler, sen başka şeylere ağlarsın.
Gündüzleri Maria Magdalena’yi orospu diye taslar, geceleri koynuna girmeye çabalarsın.
Zebur’u, Tevrat’ı, Incil’i, Kuran’ı bilirsin.
Hazreti Davud için üzülür ama Golyat’ı tutarsın.
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerinin dediklerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.
Dönüp de bakmazsın ölülerine.
Lut kavminden de değilsin, hazdan olmayacak mahvın.
Ama sen kendi acına da yabancısın.
Kadınların siyah giyer; kederle solar tenleri ama, onları görmezsin.
Her kuytulukta bir çocugun vurulur, aldırmazsın.
Merhamet dilenir, şefkat dilenir, para dilenirsin… Ve nefret edersin dilencilerden.
Utanci bilir ama utanmazsin.
Tanriya inanir ama firavunlara taparsin.
Bütün seslerin arasında yalnızca kırbaç sesini dinlersin sen.
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Sana yapilmadikca iskenceye karsi çikmazsin.
Senin bedenine dokunmadıkça hiçbir acıyı duymazsın.
Örümcek olsan, Hazreti Muhammed’in saklandığı mağaraya bir ağ örmezsin.
Her koyun gibi kendi bacagindan asılır, her koyun gibi tek başına melersin.
Hazreti Hüseyin’in kellesini vurmaz, ama vuranı alkışlarsın.
Muaviye’ye kızar, ama ayaklanmazsın.
Hazreti Ömer’i bıçaklayan ele sen bıçak olursun.
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
Ölülerine dönüp de bakmazsin.
Lut kavminden de degilsin hazdan olmayacak mahvin.
Ama arkana baktığın için taş kesileceksin.
Ve sen kendine bile ağlamayacaksın.
Komşun aç yatarken, sen tok olmaktan hayâ etmezsin.
Musa önünde Kızıldeniz’i açsa, o denizden geçemezsin.
Tanrıya inanır, ama firavunlara taparsın.
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin, beni hiç dinlemezsin.
AHMET ALTAN / Yeniyüzyıl / 6 Haziran 1996
·
579 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.