Kanatları olsun ister. Toprak kokusu gelir burnuna. Şu yağmur sonrası kokan toprak değil ama. Çürüyen insanın kokusudur, toprağa karışan. Gene de kıpırdanmak ister. Kıpırdanıp canlanıvermek.... Bir gülün dikenli sapı kıpırdanır. Alttaki kıpırdananın kımıldatması değildir bu. Akşamın alaca karanlığıyla birlikte esen yelin aldatmacasıdır. Açılıverse mezar. Yürümeye başlasa mezarlıkta. Dudaklarından hiç eksik etmediği bir de cıgarası olsa... Dursa.... Çevresine bakınsa. Gözlüğünü bulamasa... Mezarlıkta çıksa bile, gene de kanatları olsun ister. Uçacaktır uzaklara. Uçup başka bir ülkedeki mezarlığa konacaktır. Geldim dost diyecektir. Geldim.
Sayfa 38 - Cem YayıneviKitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.