Mitler, halk hikayeleri, masallarla örülmüş bir kitap… Uzakdoğu diye bizden uzak sanılmasın anlatılanlar! Kavramlar öylesine ortak ki: ölüm, reankarnasyon dostluk, kandırma, fedakarlık, adak inancı, ana-oğul, sevdalar. Gerçeklikten uzaklaştığı tek nokta sihirlerle örülü olması. Japon toplumunun özlemini ve ideal insan tipini anlatan anlatılara yer verilmiş kitapta. Rahiplerin ahlaklı tavırlarla hem gerçek dünyadaki insanlar hem de ruhani kötü varlıklarla mücadele çabası ile halkın idealindeki ideal bir iyilik toplumuna olan özlemi görebiliyoruz. Bizim toplumumuzda da görülen ve hatta Türk filmlerine konu olmuş “bez bebeği iğneyle rahatsız etme” temalı taklitçilik büyüsü gibi kavramların isimleri bile var bu Japon mitlerinde: Nazoraeru. Komik gelse de bu durum modern dünya algımızla daha rasyonel bilg birikimimizle baktığımız İçin böyle. Oysaki sözlü iletişim ve ilkel dönemlerin baskın olduğu zamanlarda insanlar, içlerini rahatlatmak için de olsa adaleti sağlayabilecekleri böyle küçük sığınaklar aramışlar çaresizce. Tanrılarına büyük adaklar adamak isterken fakirlikten buna imkan bulamayanlar minik adaklarla büyük adaklarda bulunduklarına inanmak istemişler. Belki de bizim de “çaput bağlama” veya “türbeler” yoluyla Tanrı’ya ulaşma yolları yaratma çabamız da bunun Anadolu yansımasıdır. İnsanlar benzer! İlgimi çeken bir başka nokta da şu ki “Mucina” isimli bir varlık insanların yüzlerini çalarak kendisi yumurta gibi pürüzsüz bir yüzle insanları korkutuyor. Bu bana Game of Thrones’taki binbir surata bürünebilen karakteri anımsattı. Belki de Batı’da gördüğümüz pek çok özgün kavramın özgün olmadığını düşünmenin vakti gelmiştir. İlginç! Hoş bir çağrışım da “Riki-Baba” anlatısındaki çocuk ruhlu ve sopasına at gibi binip hareket eden karakter ile Mercedes Kadir’in belki de aralarında yüzlerce asır olmasına rağmen aynı kaderi yaşamaları oldu. Zaman ve mekan değişse de insanın ne kadar benzer kader döngüleri yaşadığını görmek etkileyici. Horai toplumu diye anlatılan toplum düzenin ne kadar adil, güzel, iyilik dolu, gülümsetici, güven verici ve tamahkar olduğu görüldükçe insanın iyiye yönelik arzularının ne kadar güçlü ve derinden olduğunu görüyoruz yüzlerce yıl öncesine dayanan. Şirinler köyü gibi ama erkeklerin yanında güzel kadınlara da yer var bu toplumda:)) Kitabın son bölümü kelebekler, sivrisinekler ve karıncalara ayrılmış. Özellikle karıncalara olan özel ilgim dolayısıyla bu bölümün beni çok keyiflendirdiğini de söylemeden geçemeyeceğim. İnsan olarak örgütlenme gücümüzün bir böcek türüne göre ne kadar gelişmemiş ve ilerlemeye muhtaç olduğunu görmek vurucu! Son olarak olağandışı anlatıma sahip olmasına rağmen insanları hala bu kadar etkileyebilmesinin özünde içimizde hala acıya, korkuya, sevgiye, saygıya dair zayıf noktalarımızın olması ve bunlara dokunması olduğunu sanıyorum. Keyifli okumalar…

Kvaidan: Tuhaf Şeylere Dair Öyküler ve İncelemelerLafcadio Hearn · İthaki Yayınları · 20221,292 okunma

··

493 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem