"Yokuş bittiğinde, kış geçtiğinde, gece
sona erdiğinde, eriştiğini kendinden bilme. Kolayı zorun yanına, düzü yokuşun sonuna, baharı kışın ardına, sabahı gecenin ayakucuna saklayandan bil."
Tırtıl kozasında darlanmazsa kelebek olamaz. Ceviz kabuğunda sıkışmazsa tatlanamaz. Buğday ateşten geçmezse pişmez. Kum sedefte sancılanmazsa incileşemez. Kalp hüzünlere
uğramazsa, neşeyi tadamaz. Ayrılıktan geçmeyen sevda vuslatı
anlayamaz. Düşmemiş insan ayağa kalkmayı öğrenemez. Dünya
üşümesinden geçmemiş insan cennetinin farkına varamaz.
"Cennetine kavuştuğunda sanma ki hak ettiğini alıyorsun.
Cenneti dünyanın sonuna koyandan bil!"
Sayfa 121Kitabı okudu
··
77 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.