Kendimi bildim bileli annem ani ve şiddetli ruhsal değişimlere eğilimliydi -bir an oturma odasında gülüp dans ederken bir sonraki an mutfakta tabakları oraya buraya fırlatmaya başlayabilirdi- anladığım kadarıyla klasik bipolardı. Tabi ki bu teşhis annem doktora gitmeyi reddettiğinden hiçbir zaman resmiyet kazanmadı. Onun yerine, sanki hakikat dile getirilmediğinde yok olacakmış gibi hayatını kulaklarını tıkayarak yaşadı. Bu cadı kazanına gitgide artan ölçekte ucuz votka içindeki çığlığı yatıştıran ama dışarıdaki deliliği arttıran bir kendi kendini tedavi yöntemi- ekleyin, taşınırken arkamda ne tarz bir anne bıraktığımı kavrayabilirsiniz.