Sevdiğini kaybettiği anda fırtınalar koparmış insanın içinde, göz
yaşları durmazmış sel olurmuş, kalp yerinde duramazmış,
nefesin kesilirmiş… Sanem, Bartu için tüm zorluklara göğüs
gerdi. Bartu ise Sanem’i bir hiç uğruna ateşe attı. Aşklar hep
içten olmazmış, gözler de yalan söyleyebilirmiş demek ki... Ne
mutlu Bartu’ya ne de güzel sevilmiş… Ne yazık Sanem’e,
sevdiği adamın mutluluğu için kendisinden vazgeçmiş.
