Gönderi
‘Denizin dibinde ölmeden önce hayatın anlamını keşfetmek isteyen’ bir kadın anlatıyor.
Ölmeden önce hayatın bir film şeridi gibi gözlerimizin önünden geçtiği klişesi, gerçek olabilir mi? Söz’de Silvina Ocampo bu şeridi biraz değiştiriyor: Seyahat ettiği gemiden düşen bir kadın kulaç attıkça-suya kendini bıraktıkça hafızaya sığınıyor. Yaşamına değen insanları düşünüyor, onların ayırt edici özelliklerini-düşkünlüklerini-zayıflıklarını-erdemlerini.. Tuzlu su bedenini yoruyor, biz de bir hayata ne kadar çok insan sığar diye soruyoruz kendimize.
‘Peki ben ne düşünürdüm öleceğimi sandığım anda? Kim gelirdi aklıma, hangi haliyle karşıma çıkardı hayali?’
.
Silvina Ocampo’yu Sonsuz Kule ile tanıyıp sevmiştim. ‘Söz’ ise Ocampo’nun bambaşka bir yüzünü görmemi sağladı sanki. Alzheimer hastalığına yakalanmadan önce hafızayı bu kadar değerli bir noktaya konumlandırdığı bir eser yazması da ayrı etkiledi beni.
.
Çiğdem Öztürk çevirisi, Virginia Elena Patrone kapak tasarımıyla~
·
1,053 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.