Karanlığın Şahidesi Mehmet Berk Yaltırık’tan okuduğum ikinci kitaptı. Çok net olarak söyleyebilirim ki Mehmet Berk Bey bir yazar olarak kendini çok geliştirmiş. Cin musallatına uğramış esire kızı esiremiz Periveş yer yer bizi kahreden ama daha çok korkutan ve dualar okutup sürekli omzumuzun üstünden geriye bakma alışkanlığı peyda eden hikâyesinde durmadan koşturup durduk. Kurgunun uzun bir zamana yayılmış olmasından mıdır bilinmez birkaç sayfada bir ya günler ya da aylar atladık. Kitap boyunca bunun bu kadar çok kez yapılması belki kurgu için gerekliydi ama okuyucu için yorucu oluyor kanımca. Öte taraftan Azim diğer üç cinniye kadar ürkütücü yazılmamıştı. Bunun bir sebebi olduğuna inanmak istiyorum. Aksi halde baştan savmalığa delalet sayacağım ki buna çok üzülürüm. Kitaptaki tüm betimlemelerini çok beğensem de (cin dünyası ve gece İstanbul’u muhteşemdi) bir noktadan sonra tekrara düşülmüştü. Ve son olarak özellikle bazı sahneleri gece okumak yürek ister. Finali hızlı bağlanıp bitirilmiş gibi hissettirse de dönem İstanbul’u ve kurgunun hatırına görmezden gelebilirim. Okurken Behiye’nin hikâyesini keşke ayrı bir kitap olarak daha uzun haliyle okusaydık diye düşünüp durdum ama onunki Periveş’ten daha uzun ya da karmaşık bir hikâye değildi bana kalırsa. Ya da son birkaç sayfaya sıkıştırıldığından böyle hissettirdi bana.

Karanlığın ŞahidesiMehmet Berk Yaltırık · İthaki Yayınları · 2022225 okunma

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba Leyla Üstün