''Özgürlük şarkılarını duydum senin
ve insanın, sonsuza dek soyulmuş
Sırtı kamçılanırken budalalıklarını sürdüren
Yörüngede bir köle gibi evcilleşene kadar dövülüyor
Tümü bir anlık bir şan için, kirli, kof bir utanç bu
*
Yalnızlığa tapanlar vardır, onlardan biri değilim
Bu cam elyafı çağında aradığım bir mücevher
Duvardaki kristal küre bana henüz bir şey göstermedi
Yalnızlığın bedelini ödedim
ama sonunda borçlarım bitti.''