Kısa bir soluk almak isteyenler için öneririm .... Kitaba başlarken zezenin 90lı yıllarda yaşayan bir klon halini Tuğrul olarak hissettim.. Kendimi televizyon karşısında 90lı yıllara değinen bir dizi izledim varsaydım. Sonra kitap artıkça bir an küçük Tuğrul'un zeze olduğunu hissettim zezenin bir ağacı vardı Tuğrul'un sığınacak odası... daha doğrusu kafesi... Zaman zaman tugrulun viskos masasında bir biblo gibi olduğunu hissettim.. Tuğrul olsaydım bu kadar içimden konuşmaz bu denli susmazdım... en azından avazım çıktığı kadar neden diye bağırırdım yada baba neden?????? Diye çığlık atardım Ama kitabın bittiği yer benim için yeterli değildi tuğrulun bir gün en iyi arkadaşı Güneşi bulmasını içten içe bekledim ... Yıllar sonra yan yana oturup kafalarını göğe kaldırıp özgürlüğü yan yana hissetmelerini çok istedim Tugrula burdan seslenmek istiyorum iyi arkadaşlar hatta sessizliğinde seni taniyabilecek anlayabilecek insan az bulunur... Lütfen en iyi arkadaşın Güneşi bul ve arkadaşlığınıza sahip çık (gerçek hayat ve olaylar sonrası çok ütopik gelebilir bu isteğim lakin Tuğrul'un yüreği ve yalnızlığı ile düşünüyorum)

Rüzgarın Savurduğu YerdeHüseyin Gökmen · Flora Kitap · 202023 okunma

·

365 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.