-İçini görmek için kırdığı oyuncağın karşısında duran bir çocuk gibiydim- Hayatı sadece kitaplardan tanıyan Gerard, araştırmaları için Quartfourche malikanesine davet edilir. Burada ailenin artık orada yaşamayan kızları İsabelle'in minyatür bir tablosunu görür. Hiç tanımadığı bu güzel kadına platonik bir aşkla bağlanır. Malikaneye ait eski bir binada İsabelle'in yıllar önce bir başkasına yazdığı bir mektubu bulur. Geçmişin sırlarını ortaya çıkarmak için araştırmaya başlar. Bir süre sonra İsabelle'in hayal ettiği gibi biri olmayabileceğini fark eder. Paris doğumlu Fransız Andre Gide, 1947 yılında Nobel edebiyat ödülü almış bir yazar. Tam anlamıyla klasik bir eser okuduğumu hissettim. Okuma sırasında adeta bir edebi sanat eseri hissi uyandıran böyle kitapları çok seviyorum. Gerard gibi ben de İsabelle'i merak etmeden duramadım. Acaba sonunda karşılaşacaklar mı diye düşündüm. İsabelle aslında Gerard'ın düşündüğü gibi bir melek olmayabilir miydi? Güzel yüzünün ardında nasıl bir karanlık gizliydi. Yıkılan bir aile, yok olan bir malikane ve baltalarla devrilen ağaçlarla acı yüklü bir hikaye. Kitabın tadı damağımda kaldı. *Her şeyini yitirmiş bir çocuk gibi ağlıyordum. *"Düşünceler çiçeklere benzer, bozulmadan en çok dayananlar sabah derilenlerdir." *Sevgi nedir, daha bilmediğimden, onu sevdiğimi sanıyor; sevdiğim için mutlu; sevinç içinde kendimi dinliyordum.

IsabelleAndré Gide · Bordo Siyah Yayınları · 20031,045 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.