Bazı öykülerde oldukça yüksek ama güvenli bir yerdeyken boşluğa tepetaklak bırakılmış gibi hissettim kendimi, bu his hem sevilesi hem korkulası. Bazen de belki de o topraklardaki acıyı sadece izleyen ve okuyan olduğum için yani tam ortasında bulunmadığım için "Offf bu kadarı da fazla ama " derken buldum. Oysa tarihe geçenler ve asla geçmeyecek olanlar da fazlaydı, fazlaydı acı. Oysa hayat başlı başına bir ajitasyondu zaten. Bazı cümlelerde isyanın dibine vurdum. Bazı öyküleri camdan seyredip bazılarının bilfiil içinde yaşadım.Kavafis'in İteka'sına da Gogol'un Palto'suna da selam ettim. İşkencede kırılan parmağım aklıma geldi içim cız etti. Dersimli bir arkadaşım vardı memleketini anlatırken gözlerini kısardı o da geldi usuma mezarı nerde bilmek istedim. İhanete açlığa yalnızlığa ağız dolusu küfredip masum çocuklar güzel yaşasın istedim. Okuyan yazarın okumadan yazana nasıl fark attığına şiir sevenin şiir gibi yazdığına bir kez daha tanıklık ettim bir de acının büyüttüğüne acıya hürmet ettiğime Okuyun isterim siz de cebinize koymak isteyeceğiniz çok cümle çok hikaye var " Derdin İncinmesin" de

Derdin İncinmesinMustafa Orman · Everest Yayınları · 201794 okunma

·

360 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Necla Öner