Item: Küçük Kadınlar
Rating: 10 puan verdi
Author: Şerife

Şerife

@StoykiMuzhik·

14 Kasım 2022 02:14

424 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

14 günde okudu

Aile Olmak

Kitabın önce filmini (2019) izlemiş biri olarak bir kere daha kitaptaki ruhun beyaz perdeye asla hakkını vererek aktarılamayacağını anlamış oldum. Öncelikle bu kitapta filmde işlenen olayların ancak yarısına kadar gelebiliyorsunuz… Karakterlerin hepsine bir yakınlık hissedecek kadar onlarla vakit geçirmenize izin veriyor yazar. Filmden sonra kendimi en çok Jo’ya yakın hissetmiştim, kitaba başladığımda biraz Meg’e biraz Jo’ya biraz Amy’e benzediğimi düşünürken birden Laurie daha çok görünmeye başladı ve, muzipliğiyle, en olmadık anlarda kahkaha attıran halleriyle açık ara favori karakterim oldu çıktı. Bu kitap beni sıklıkla çocukluğuma götürdü ve, annem ve babamla o dönemki ilişkimi düşündürttü. Televizyon ekranlarında, dijital platformlarda kötü ebeveynlere, baskıcı ailelere, sevgisiz ailelere, ailelere isyan eden gençlere, kızlarıyla iletişim kuramayan babalara çokça rastlıyoruz. Bu hikayelerin gerçek hayattan yansımalar olduğunun farkında olmakla birlikte, bence artık güzel hikayelerin sesinin yükselmesinin de zamanı geldi. Her ne kadar “ailesi imtihanı olan” çocuklarımız olsa da, en azından onlara “nasıl güzel bir ebeveyn olunur”u anlatabilmek, dünyada güzel anne babaların da olduğunu ve onların da öyle olabileceğini gösterebilmek için, insanın içini ısıtan, ailenin güzelliğinin, kıymetinin altının çizildiği yapımlara ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. Bu kitap tam da öyle bir hikayeyi anlatıyor bize işte, ailenin her üyesinin küçükten büyüğe birbirinden sorumlu olduğu sevgiyle bağlı olduğu bir resim çiziyor... Evin annesi Mrs. March, annelik “nasıl olur”u gösteriyor bize, ve bir kere daha annemi ne kadar takdir etsem az, onu hatırlatıyor bana. Özellikle öfkesine yenilip sonradan pişman olacağı işler yapan Jo ile annesinin, öfke üzerine dürüstçe konuşmaları, annesinin durumla başa çıkışı ve sonrasında Jo’nun çabasını gördüğünü ona bir mektup yazarak belli etmesi kalbime dokunan yerlerden biri oldu. Baba karakterine kitapta çok az yer veriliyor sanki gerçek hayatta da olana atıf yapmak için... Babalar evdedir ama anneler hep daha yakındır ya bize, hayatımızdaki olaylara daha hakimdir. Anneyle saatlerce konuşulur mesela telefonda ama babayla on dakika... Orada olduğunu bildiğimizde güvende hissetiğimiz ama "buruşuk pardösüsüyle bir babanın kırılgan bir yelpaze olduğunu akşam eve girince" unuttuğumuz biridir baba bizim için.... Kitapta da babanın bahsi, uzakta ve savaşta olduğu için genelde mektuplaşmalar üzerinden geçiyor ama, kızlarının gelişimini gözler önüne seren en önemli cümleler de yine onun dilinden dökülüyor, aynı bir babanın evladın "emeklerimi hiç fark etmiyor, beni hiç takdir etmiyor" diye düşündüğü anda sevgisini ve mutluluğunun kaynağının evladı olduğunu hissetirmesi gibi, tüm erdemlerini bir bir sayıyor kızlarının burada da baba figürü. Küçük Kadınların her biri ise başka hikaye, kendimizde beğendiğimiz ya da beğenmediğimiz özelliklerimize ayna tutacak kadar derin yazılmış. Bazılarını okurken kusurlarınızı görür gibi oluyor, bazen pişman olup değiştiğiniz günleri hatırlıyor, Mrs. March tarafından takdir edildiğinizde sanki sizi de övüyormuş gibi mutlu hissediyorsunuz. Çünkü kendinizde değiştirmek için uğraştığınız, kendinizin daha iyi bir versiyonu olmak için çabaladığınız o süreçte yaşadığınız ne varsa, çöküşler, tekrar ayağa kalkmalar, yaşanılan tüm o yorgunluk ve sonunda değişmiş olmanın verdiği o kendinden memnun olma hali, bir bir o küçük kadınlar da yaşıyor ve, siz okudukça kendinize olan inancınız daha da büyüyor; değiştirebildikleriniz için “ne uzun yoldan gelmişim” diyor, hala dönüşmek istedikleriniz için yeniden moral buluyorsunuz. Kitapta çok beğendiğim bir diğer nokta ise Tanrı sevgisinin çocuklara aşılanışı ve kitapta çekinmeden işlenişi. Bir yardım ihtiyacı olduğunda O’na yönelme tavsiyesi; dua etmenin, O’na sığınmanın insana vereceği dinginlik ve rahatlama duygusu; O’nun hep bizi izlediği ve kimse görmese bile en ufak iyiliklerin karşılığını dahi O’ndan alabileceğimiz bilinci çocuklara öyle güzel işleniyor ki, bir Müslüman olarak hayranlıkla okudum o satırları… Vel hasılı kelam, bir ebeveyn olarak bu kitabı okuduğunuzda çocuğunuzun iç dünyasına, duygu değişimlerine, kardeşlik ilişkilerinde ve ailede kendini nerede gördüğüne dair fikir edinebileceksiniz. Ailenin çocuğu olarak okuduğunuzda, annenizin neyi neden yaptığını daha iyi anlayacak, “aa yine benim iyiliğimi düşündüğündenmiş” diyerek ailenize belki de çok uzun zamandır hak ettiği ama sizin sakındığınız o teşekkürü edeceksiniz. Babanızın fark etmediğini düşündüğünüz hayatınızla ilgili ne varsa en ince detayına kadar bildiğini, sizi kolladığını ve takdir ettiğini anlayacaksınız. Tüm aile fertlerinin bizim için bilmediğimiz ne fedakarlıklar yapmış olabileceği düşüncesiyle şükretmeye teşvik eden bir eser okuyacak, birinin bile eksikliğiyle hayatınızda ne derin boşluklar meydana geleceğini umuyorum ki kaybetmeden ve hala değerini bilebilecekken fark etmiş olacaksınız. Şayet bunları kendi ailenizde göremiyorsanız en azından kendi çocuklarınıza neyi vermeniz gerektiğini öğreneceksiniz... Hayatımıza dokunan her küçük kadının hatrını bilmemiz, hatrı gönlü sayılacak küçük kadınlardan olmamız ve güzel işlere, iyiliklere imza atacak küçük kadınlar yetiştirebilmemiz duasıyla… Selametle.