4 yıldır kitapta anlatılan bölgede yaşadığımdan mıdır yoksa yazarın bu denli iyi aktarmasından mıdır bilmem kendimi sık sık kitapta geçen mekanlarda hissettim. Van/Erciş kültürünü adeta nakış nakış işlemiş yazar. Ve bunu öyle güzel bir üslup öyle sıcak bir dille yazıya dökmüş ki; sımsıcak içimizi ısıtan bir kitap olmuş. Halil’den öğrenecek çok şey ver bu hikayede. Aslında öyle çok büyük özellikleri yok sizden bizden biri. Ancak merhameti ve yaşadığı yeri güzelleştirme arzusu her şeye bedel. Okurken keşke hayatımda hep kalbi Halil gibi insanlar olsa dedim. Halil gibi insanlar, Emir gibi öğretmenler ve Mustafa gibi dostlar… Halil sık sık boş bulduğu alanlara gül fidanları dikermiş. Yazarımız da kitabın ayracına tohumlar yerleştirmiş dikip kendi huzur koleksiyonumuzu oluşturalım diye. Bu ince düşünceyle de Halil’in ütopik bir karakter olmadığını hatta yazarımızın bizzat tanıdığı biri olduğunu düşünüyorum Tavsiyedir arkadaşlar okuyalım.