Bazen de kendimizi son sıraya SÖZ’de, düşüncede koyarız:
*Nerede bende o şans…
*Hiç sanmıyorum başıma böyle iyi bir şeyin geleceğini
*Bende o yetenek yok
Vs vs
Ve sonra, dediğimiz olur. Evren, bizim kendimiz hakkındaki inandıklarımızı asla aşıp bize ulaşamaz… Önce kendimizi düşünce ve söz’de layık görmemiz gerekir. Düşünce ve sözde layık görünce mutlaka olacak diye bir şey yok ama olabilmesi için önce bu gerekiyor: Kendimizi layık görmek ve iyi bir şeyi hak ettiğimize inanmak, umutsuzluk, inançsızlık vs sergilememek!
Diye düşündüm, düşünüyorum.