... bir ara pencereye yaklaştım. Öyle bir manzara ile karşılaştım ki anlatmaya imkan yok. Aynı şekilde sayısız ağaçlar, üzerlerinde hiç yaprak yok! Uzun, sipsivri, birbirine yakın ve hepsinin ortasında bitmekte olan güneşin ışıkları! O kadar boş, o kadar sessizdi ki, kendimi bütün o ağaçların arasında kimsesiz ruhumun ızdırabı ile yapayalnız kalmış sandım! O kadar boş ve sessizdi ki ağlamaya başladım! Herkes şaşmış, bana bakıyordu. İstersen sen de bana deli de ama sanıyorum ki sen beni anlarsın.
Sayfa 14 - Ferhunde-Kitabı yarım bıraktı
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.