Bir şeyler olduğunda önce anlatır insan, açıklamaya çalışır. Anlaşılamadığını anlayınca susar. Sessizliği ikrardan değildir, aksine her şeyin farkındadır ve sadece sabrediyordur. Artık eyvallah deyip geçiyor, sessizliğini uzaklaşmak için kullanıyordur.