Bu alıntı idealist bir öğretmenin kurarken hiç zorlanmadığı ve söylerken meslek aşkının doğal bir sonucu olarak içtenlikle dile getirdiği bir kadın öğretmene ait. Kadın kelimesinin altını çizmek istediğimi anladıysanız doğru anladınız çünkü bu kitap, Türkiye’de her dönem kadın olmanın zor olduğunu bize gösterir delilleri barındıran bir kitap ki milli mücadele döneminde kadın olmak bir o kadar daha zormuş sevgili dostlar. O dönemi tarih kitaplarından biliyorsunuz. O kadar zor durumdaydık ki vatanımız işgal altındayken herkes ilahi bir gücün ortaya çıkıp kendilerine ilham olmasını belki de öncü olmasını ve hatta kurtarıcı olmasını umuyordu. Herkes imanına ve Allah’a sığınmıştı. O kadar çaresizlerdi ki eşkiya olarak bilinen, halkın malını mülkünü çalan çırpan birtakım gruplardan medet umulmak zorunda kalınmıştı. Zaten bu aykırı grupların birçoğu da millli mücadeleye destek olmuştu. Tam da bu dönemde çaresizlik içinde çırpınırken bazı köy ağaları, toprak zenginleri ve din adamları ya daha da zengin olmak ya da envanterini korumak adına bazı hain davranışlara imza atma gafletinde bulunmuşlardı. Bu kitap bahsettiğim tüm bu etkenleri bir araya getirdiğimizde karşınıza çıkabilecek her şeyi cesaretle yazabilen bir kadının kaleminden; öykünün yaşandığı dönemde işgal altında olan bir memlekette zorbalık yapan işgal devletleriyle kötü niyetli insanların dini kendi çıkarları doğrultusunda kullandığı bir dönemde “kahpelikle” itham edilen bir kadın öğretmeni anlattığı bir kitap olmuş. Kitabı okurken objektif okumaya çalışmazsanız yanlış çıkarımlar yapabilirsiniz. Yazımı yine bir alıntı ile bitirmek istiyorum: “Ölüler ne konuşur, ne sever ne de sevilir.”

Vurun KahpeyeHalide Edib Adıvar · Özgür Yayınları · 200010,5bin okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Saman Sarısı Sayfalar