Yazarın ilk okuduğum kitabı, belki de sadece şans vermek istedim. Ancak gerçekten de psikoloji alanında okuduğum en iyi kitaplardan biriydi. Ufak kız çocuklarının hangi tip ailelerde ne koşullarda büyüdüğünü okumak çok üzücü. Yazar, kendi hayatında bu yaşadıklarını da açık bir dille samimi bir dille ortaya koyuyor. İnsanda da empati duygusu ile birlikte farkındalık artıyor. Yüzme duygusunda ben de benzer şeyler yaşadım aslında, 30 yaşımda öğrendim yüzmeyi. Sahte ihtiyaçlar ile gerçek ihtiyaçlar kavramı da çok güzel, çiğnenen halı da. Palamutlar yatıyor muydu? kısmına çok güldüm evet ama; benzer şeyleri yaşıyoruz. Bir ailede önemli olan birey olarak size saygı duyulması, koşulsuz sevilmeniz ve ortak bir sevgi dilinin olması. Para gerçekten de çok sonra gelir. Kitap harikaydı. Teşekkürler Nihan Kaya, sizi tanımış oldum adeta kitabınızla. Yüreğinize ve kaleminize sağlık.