Kitabı beğendim mi? Başka okurlara tavsiye eder miyim? Evet beğendim. Evet tavsiye ederim. Ben şimdiye kadar çocuk gelişimi ile ilgili bir çok kitap okudum. Ama bu kitap gibisini kesinlikle okumadım. Bu cümle taahhüttür. YÜZLEŞMEK İÇİN OKUNMASI GEREKİYOR. Çocuk. Bu konuya ilgim ileri seviye diyebilirim. Bu yüzden Çocuk Gelişimi ile ilgili bir lisans programına da yazıldım, 3. sınıftayım şimdi. İyi ki okuyorum diyorum. Beni uyanık tutuyor. Akademik bir kariyer düşünmüyorum bu konuda. Dersleri de geçmek derdinde hiç değilim. Akışına bıraktığım halde ilerliyor. Çünkü ben bu işin zaten her yerindeyim. Sınavlar ne kadar zor olursa olsun kafamda yeri var hepsinin. Erken çocuklukta şu hareket diyor, işte Yusuf Eymen, şu yaşta akranların davranışa etkisi diyor Hüseyin Ensar, erken okuryazarlık diyor Emir Kayra, kolay bebek diyor Emre Taha, güvenli bağlanma diyor Maviiiiişim Azra(iyi ki doğdun lillam mavişim zumikim), genç diyor Talha, ilkgençlik diyor Hüseyin Berk, kız çocuğu farkı diyor Zeynep Berra, çocuk direnişi deyince de Muhammed Musab. Zor bir doğum diyor mesela o zaman Muhammed Ali'nin doğumunu tekrar yaşıyorum. Anne olmayabilirim, ama teyzeyim, halayım. 10 tane. Bir sınıf çocuk gibi değil üstelik. Yaşıt değiller aynı asla değiller. Aynı yerde de değiller. Hepsine aynı anda yetişmek çok zor oluyor. Tabi ki bir çok şeyi kaçırıyorum. Anne babaları bile kaçırıyor. Hayat kitaplardan öğrenilmez doğrudur ama kitapsız da yarım kalıyor. Dinç kalmak için okumak gerekiyor. Bir çocuk yetişkin olana kadar 10 çocuk modeline girip çıkabiliyor. Değişken yaratıklarız ama çocukken bu had safhada. Bunu unutmamak için sürekli okumak ve uygulamaya çalışmak gerekiyor. Sadece sevmek yetmiyor. Kesinlikle yetmiyor. Bu kitapta bu sefer aldığım bir hisse-benim için çok önemliydi-hepsine eşit olmam gerekmediği. Bu en çok üzüldüğüm şeydi. Zaman zaman vicdan azabı çektirirdi. Şöyle bir düşündüm de hayır eşit değiller, evet elimden geleni yapıyorum. Hepsini çok seviyorum. Bütün çocukları seviyorum. Çocuk ağızdan çıkanı değil, vücut dilini dinliyor, uyguluyor. Çok basit bir şekliyle, vurduğumuz çocuğa kardeşine vurma dememiz çocuk için hemen başka bir dile çevriliyor: Şimdi herkesin gördüğü yerde vuramayabilirim ama kimse görmezden özellikle de gücüm iyice yettiği zaman istediğimi yaparım. Çünkü annem babam yapabiliyor. Net. Bir çocuğa söylediğimiz değil gösterdiğimiz kadar her şey. Hani bir laf vardır , doğru düzgün konuşmayan insanlar çocuk yapıyor diye. Mesele doğru düzgün konuşması değil. Ağzından çıkanı kulağın duyması. Rabbim hiç bir çocuğu muhtaç ve mahrum etmesin.

Sevmek YetmezNancy Samalin · Buzdağı Yayınevi · 2020631 okunma

·

173 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren