Ayrılık, bizim narsisist veya narsisistik olma -her halükarda temsil özneleri olma- şansımızdır. Bununla birlikte, bu ayrılığın açtığı boşluk aynı zamanda kimliklerimizin, imgelerimizin ve sözcüklerimizin içine gömülme riski taşıdığı, üstü pek az örtülmüş bir uçurumdur.