Gemi hoş ve muhteşem olmuştu; saf ve parlak bir ateş her yanında titriyordu; Denizci Eärendil, elf cevherlerinin tozuyla parıldayarak dümende oturuyordu ve Silmaril alnından sarkıyordu. Bu gemiyle çok uzaklara, hatta yıldızsız karanlıklara kadar yolculuklar yaptı, ama en çok, dünyanın sınırlarına yaptığı yolculuklardan Valinor'a dönerken, sabahları veya akşamları, kah gündoğumunda, kah günbatımında parıldarken görüldü.
Elwing bu yolculuklara katılmadı, çünkü soğuk ve yolu izi olmayan ıssız yerlere bedeni dayanamayabilirdi ve zaten o toprağı ve denizin ya da tepelerin üzerinden esen tatlı rüzgarları tercih ediyordu. Bu yüzden, kuzey tarafında tarafinda, Ayrılan Denizlerin sınırında onun yaşayacağı beyaz bir kule inşa edildi, bazen dünyanın bütün deniz kuşları orada toplandı. Ve daha önce bir kez onların suretine bürünen Elwing'in butün kuş dillerini öğrendiği rivayet edilir; hattâ kuşlar ona uçmayı öğrettiler, kanatları ise beyaz ve gümüşi griydi. Ve bazen, Eärendil dönüş yoluna, Arda sınırlarına yaklaştığında, onu karşılamak üzere kanatlanıp uçardı; tıpkı uzun bir zaman evvel denizden kurtarıldığında uçtuğu gibi. O zaman, Yalnız Ada'da yaşayan en keskin görüşlü Elfler, Vingilot'un limana girişini selamlamak üzere parıldayarak ve günbatımında gül rengine bulanmış halde sevinçle süzüldüğünü görürlerdi.
Vingilot, göklerin denizlerinde ilk kez yelken açmak için hazırlandığında, beklenmedik bir ışıltı ve parlaklıkla yükseldi ve Ortadünya halkı bunu ta uzaklardan görüp hayretler içinde kaldı; gördüklerini bir işaret olarak yorumladılar ve ona Gil-Estel Yüce Umudun Yıldızı dediler. Ve bu yeni yıldız akşam vakti gökyüzünde belirdiğinde, Maedhros, kardeși Maglor'a şöyle dedi: "Batıda parıldayan bu şey kesinlikle bir Silmaril, değil mi?"
Maglor şöyle cevap verdi: "Eğer bu, denize düştüğünü gördüğümüz Silmaril, Valar'ın gücü ile yeniden göklere yükselmişse, mutlu olalım, çünkü artık ihtişamı pek çok kişi tarafından izleniyor, üstelik tüm kötülüklerden uzakta bir yerde." Ondan sonra Elfler göklere baktılar ve artık üzülmediler, ama Morgoth'un içinde bir şüphe düşmüştü.
Sayfa 518 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.