Tolstoy'un okuduğum 5. ya da 6. kitabıydı. kalemini, anlatımını beğendiğim, verdiği mesajlarla aklıma kazınmış bir yazar. bu kitabı ilk gördüğümde kesinlikle kesinlikle okumalıyım demiştim çünkü kitabın ismi beni çok cezbetmişti "yaşamın anlamı" bu kitabı okuyarak yaşamın anlamını bulacağımı düşünmemiştim fakat kendi yaşamımın anlamını bulmada bir basamak olacağını düşündüm. ilk bölüm olan "ivan ilyiç'in ölümü" beni biraz sarstı çünkü ömrünü kendi iç sesini dinlemememiş hayatı boyunca dinleme gereksiniminde bile bulunmamış, hayattaki çoğu derdini, olumsuzlukları görmezden gelerek, kendisini işe, paraya adamış bunun yanlışlığını bir kere bile düşünmemiş olan ivan ilyiç ölüm sürecindeyken yaşamını düşünür. gerektiği gibi yaşamadığını, herhangi bir anlam bulmadan yıllarca akıntıyla beraber sürüklendiğini önce kabul etmeyerek, kendi içinde bununla boğuşarak yanlışlığını kendine kanıtlamaya çalışmış olsada gerçeğin farkına er ya da geç varmış ama çok geç varmıştı..
kitap 5 hikayeden oluşmuş;
birincisi: ivan ilyiç'in ölümü
ikincisi: yeniyetmelik
üçüncüsü: yaşamın anlamı
dördüncüsü: deli
beşincisi ise, av
bu hikayeleri sıradan yaşantıyı felsefi bir dille sorgulayarak anlatmış, bu felsefi sorgulama kitaba çok güzel bir soluk kazandırmış.
ben bir ve üçüncü bölümü beğendim o kısımlar bana anlamlı geldi. kitap beklentimi karşılamadı açıkçası fakat bana bir şeyler kattığına eminim.
bu dünyaya öylesine yaşamaya geldiğimizi düşünmüyorum. yaşamın anlamı olduğuna, bu anlamı hem kendimizin oluşturduğunu hem de kendi oluşturduğumuz anlamı yine kendimizin bulması gereken soyut bir kavram olduğu düşüncesindeyim.
asıl sorun, kaç kişi yaşamın anlamı olduğunu düşünüyor, kaç kişi yaşantısına anlam katmaya çalışıyor. anlamı arama çabasına giriyor?
diliyorum ki ömrümüz anlamı aramakla, anlam katmakla geçsin..
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.