kalemde morfin etkisi
Öyle günahlar (ya da herkesin onlara taktığı adı kullanırsak) öyle kötü hatıralar vardı ki insan onları kalbinin en karanlık köşelerinde saklar ama onlar orada pusuya yatıp beklerler. İnsan onların hatıralarının silikleşmesine izin verebilir, sanki hiç olmamışlarmış gibi davranabilir, hatta kendisini bu olayların hiç olmadığına ya da başka türlü olduklarına neredeyse ikna bile edebilir. Ama lalettayin edilen bir söz o hatıraları aniden tekrar açığa çıkmaya davet eder ve onlar da ayağa kalkıp o insana türlü çeşitli hallerde, bazen bir hayal bazen bir rüya olarak yahut def sesi ve arp sesiyle hislerini teskin ettiği bir anda, ya da akşamın o serin, gümüşi sükûnetinin içinde, ya da bir geceyarısı ziyafetinde karnı şarapla dolmuşken görünerek meydan okuyuverirler. Onun lanetine uğramış birine hakaret etmek için gelmez o hayal, onu hayattan koparıp intikam almak için de gelmez, bilakis geçmişin merhamet uyandırıcı kılığına bürünmüş olarak gelir, sessiz, uzak, sitemkâr.
Sayfa 404
··
3 artı 1'leme
·2.715 görüntüleme
Merak ediyorsan günü geldiğinde o sana bulaşacaktır :)
1 sonraki yanıtı göster
Bir şarkı ya da bir kokuyla da gelir, geldiği gibi de gitmez..
Geçmişe en hızlı yolculuğu yaptıracak bileti genellikle kokular sayesinde ediniriz. Proust’un, yediği madlenin etkisiyle adeta bir volkandan püsküren lavlar gibi geçmişinin önündeki fincandan taşmasına şahitlik ettiğimiz Kayıp Zamanın İzinde serisi de bize bunu çok güzel anlatıyor. Hatıra ve unutuş arasındaki uzun ince yolun herhangi bir yerine yapacağımız ziyaretle görüyoruz ki geçmiş dediğimiz şey aslında boyut değiştirmiş bir zaman parçası ve hala orada yaşamaya devam ediyor.. bu yüzden de o yolculuklardan geri dönmek hep çok zor oluyor.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.