Suzan Defter kolay kolay aşılacak bir eser değil, bugüne kadar okuduğum en ilginç kitaplardan biri. İlk birkaç sayfasında cümlelerin yarım kaldığı yerler birbirini takip etmediği için yanlış basıldığını düşündüm, sonra fark ettim ki kitabın sağ tarafındaki sayfalar bir erkeğin, sol tarafındaki sayfalar ise bir kadının günlüğünden oluşuyor. Ayfer Tunç'un bu tercihi, kitabı okurken sürekli olarak birkaç sayfa ileri sonra birkaç sayfa geri gelmemizi sağlamış. İlerleyen günlerde yolları kesişecek olan bu kişilerin günlükleri harika bir biçimde kurgulanmış, birbirine senkronize şekilde ilerliyor. (önce komple erkeğin günlüğünü sonra da kadınınkini okumayı düşündüm ama bence günleri sırayla okumanız daha iyi.) Günlüklerde, iki karakterin de geçmişi, aile ilişkileri, içlerinde yarım kalanlar, özlemleri, hevesleri hakkında çok şey var. Kitabın genel konusu da bu zaten: insan ilişkileri. Derya ve Ekmel'in birbirine karşılıklı bakan sayfalara ayrılışları, zamanla kurdukları bağ(Deryaʼnın günlüğünde “O içeriye biri girsin istiyor, ben dışarı çıkayım istiyorum. Birbirlerinden habersiz olan arzla talep, haberdar oldular dün. Ben arz, o talep.” diye bahsettiği yer, Ekmek bey ile bağlarını çok iyi anlatıyor), kitapta bir karakter olarak yer almasa bile Suzanʼın gerçek aşkın sembolü olarak aslında baş karakter oluşu, iki kişinin yaşadığı aynı anın farklılık göstermesi ve insanın günlük yazarken bile kendine tümüyle dürüst olamadığını görmek harikaydı... Ayfer Tunç insan ilişkilerini öyle iyi ele almış, gözlem yeteneğini karakterler üzerinde öyle iyi kullanmış ki, zekasına, kalemine hayran kalmamak mümkün değil.

Suzan DefterAyfer Tunç · Can Yayınları · 202213bin okunma

·

271 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gamze