Mehmet Berk Yaltırık beğenerek kitaplarını ve öykülerini okuduğum bir yazar. Bu kitabı biraz geç gördüm görür görmez aldım. Başlarda karanlık ve kasvetli bir havada başlıyor ve kötücül bir varlık olan "Azim İfrit" ile korku okuyucusunu selamlıyor. Bu kötücül yaratığımız çok kıskanç, öyle kıskanç ki aşık olduğuna bakan başka gözleri vahşetli bir ölüm bekliyor tabi başlarda. Ama romanın gelişme kısmına geldiğimizde bizim "Azim İfrit" bu kıskançlığını kaybediyor ve kötülüğünü ve vahşiliğini yitiriyor. Tıpkı yazarın son romanlarında olduğu gibi burada da karşımıza eşkıyalar, İstanbul zorbaları, kabadayıları çıkıyor. Hatta bir yerden sonra bizim kötü varlığımız "Azim İfrit" bu eşkıya ve kabadayılardan daha fazla insan gibi görünüyor. Bu eşkıyalar, kabadayılar o kadar kansız, kötü ve ırz düşmanları ki okurken "Azim İfrit" bunları götürse diyorsunuz. Romanın sonu da bir o kadar kolay geliyor zaten tek gücü kadın karakter olan "Periveş" i alıp hayaller dünyasına götürmek olan "Azim İfrit" için son tekrarlanan bir kaç kelimenin lokasyonuyla geliyor. Amma çok güzel bir dönem İstanbul u anlatılıyor o dönemin havası ve yaşantısı gözler önüne seriliyor. Açıkçası korku ve gerilimin insan karakterlerden değil hayali yaratıklardan geldiği daha çok korku unsurlarının olduğu romanlar beklentim, yazardan. Ki bir çok öyküsü var o şekilde olan "Kemençe" öyküsü yine bir kitabında geçen "Define" öyküsü çok iyi korku unsurları içeriyordu.

Karanlığın ŞahidesiMehmet Berk Yaltırık · İthaki Yayınları · 2022229 okunma

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bozok Han