Həmişə demişəm, payız, qış, yağış, soyuq havalar əsil rus klassikləri oxunulacaq vaxtdır. Elə mən də yağışlı günlərin birində bir oturuşa oxudum bitirdim kitabı.
Bu kiçikhəcmli "böyük" hekayə aylarla çalışıb əziyyət çəkərək özünə yeni şinel tikdirən Akaki Akakiyeviçin acınacaqlı həyatından bəhs edir.
Çexovda olduğu kimi Qoqolun da hadisələrə satirik şəkildə yanaşması çox xoşuma gəldi mənim.
Kitabda sevdiyim şeylərdən biri isə hekayənin sonunda Vladimir Nabakovun "Şinel" haqqındakı mühazirəsinin də yer alması idi. Hekayəni oxuduqdan sonra daha dərindən təhlilini oxumaq ayrı bir zövq verdi.
Həmçinin Dostoyevskinin çox məşhur "Hamımız Qoqolun şinelindən çıxmışıq" sözü var :)