Sezgin Kaymaz'ı hiç okumamıştım. Kitap 5-8 sayfalık 33 öyküden oluşuyor. Öyküleri o kadar samimi ki mahalleden bir amcayla sohbet ediyorsunuz hissi uyandırıyor. Yer yer küfür ve argo kullanıyor. Bu kitabı itici değil aksine doğallık katmış. Aile, mahalle ilişkilerini drama kaçmadan yansıtmış. Kitapta birkaç öyküsünde büyülü gerçekçilik vardı. Farklı bir hava katmış öyle. Aşırı akıcı öykülerdi. Kimi öyküleri anı gibiydi. Kendi hayatından çok katmış. Aşk öyküleri içinize işliyor yalın anlatmasına rağmen. "Bakele" ve " Aşkın Hasretle İmtihanı" öykülerini çok sevdim. Okumanızı kesinlikle tavsiye ederim. Şu an "Lucky" kitabını okuyorum. "Dede?..." dedim, "Bakele ne demek?" Anlattı. "Canım" demekmiş. Ve "Aşkım" ve "Bir Tanem" ve "Her Şeyim" ve "Ömrümün Vârı" ve "Gözümün Nûru" ve "Kalbim" ve "Işığım" ve daha yüz binlerce güzel söz, güzel ses demekmiş. İlk "Canım" demek istediğinde ar etmiş dedem, "Hanım" dese "malım" demiş gibi olur diye korkmuş, "Vesile" dese çok resmi, soğuk. Ama kendinden tarafa bakmasını istiyormuş, onu görmesini, onun içini, yüreğini, sevdasını fark etmesini istiyormuş; anlatacak, dökülecek, gerekirse ağlayacakmış. "Baksana" dese olmaz, "Bak hele..." demiş, devamını getirebilecekmiş gibi. Bakele dönüp bakmış. Dedem bütün söyleyeceklerini unutmuş, öylece kalmış. Beklemiş beklemiş Bakele, gülümsemiş, dedemin elini tutmuş, bakmış ki dedem yutkunup duruyor, "Anladım İbrahim..." demiş. "Anladım... Sen bana Bakele de bundan sonra, ben anlarım senin ne demek istediğini." "Aşk, âşık olduğunla yekvücut olmakmış." "O gitti her şeyimi alıp. Ben, kalan hiç'le kaldım."

BakeleSezgin Kaymaz · İletişim Yayınları · 20201,429 okunma

·

148 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ilgın Erkan