kapalı gözlerinin önünde gölgelerini gördüğünü sandığın ağaçların kuru dalları arasından kendini göstermeye çalışan kuzey güneşi, sanki bir elle geriye çekilen zihninin derinliklerinde, yitirmiş olduğun, yitireceğini düşündüğün insanlarla ilgili sonsuzca somut biçimler de alan kaygılar (pencerenin yerine takılmayan mandalları sallanıyor, bu yüzden hep vurup duruyor kepenk, pencerenin pervazlarına), nerede olduğunu bilmemenin verdiği belirsizlik, sonsuz bir altüst oluş (kanalların derinliklerindesin), kargaşa, dağılma ve yok oluş (ne kadar da uzaklardasın, güneşe doğru çekiliyorsun sanki) ...
·
21 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.