Latin Amerikalı yazardan okuduğum ilk eseri. Karışık ama bir o kadar da ironi dolu. Eserin yazım tarzı Saramagoya benziyor. Ama noktalama işaretleri kullanmış bu yazar. Eserin ana teması ile konusu arasında bir bağlaşım kurulamasa bile kitabın derinlerindeki mesaj bunu birleştirecek güçte. Tabi akıcı bir eser değil karşısınızdaki eser. Kitaplarla hayat ve hayatla kitaplar arasındaki döngüde hem edebiyatın hem de toplumun eleştirisini çok dahiyanece yapmış yazar. Issız bir şehirde bir çocuğun bir kuyuda bulunmasıyla başlayan öykü, yazarın kahramanının çözümsüz umutsuzluğu ile bitiyor. Hayal ve gerçek harmanlanmış. Bazen hangisi hayal hangisi gerçek olduğunu karıştırabiliyor insan. Bu neden bu eser bana göre sindire sindire okunması gerekir. Kendi halkının geçmiş tarihinin de öz eleştirisini de satır aralarına serpiştirmiş yazar. İnsanların kitap okumaya zaman ayırmadığı bir zaman diliminde tek gerekli olan şeyleri yaşama tutunma çabaları, bu metaforlar arasında sıkışan aydınlanma, cezalandırma ve toplum kurallarının katılığı eserin diğer ayaklarını oluşturmaktadır.

Son OkurDavid Toscana · Kırmızı Kedi Yayınları · 201226 okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.