Umut, bazen imkansıza inanmak, bazen olasılıklara meydan okumak, dağları yerinden oynatmak, bazen hayatları değiştirmek, incindiğinizde iyileşmek değil midir? Kendimizi dolambaçlı bir yolda, çıkmaz sokakta veya olmayı tercih etmeyeceğimiz bir yerde bulduğumuzda, tüm bunlarla başa çıkmak için umuda yaslanırız. En çok da gelecekte olmasını istediğimiz ve tüm kalbimizi dolduran temennilerimizi beklerken… Tatar Çölü kitabının ana temalarından biri de umuttu. Umudun yanında yalnızlık, insanı bir sarmaşık gibi saran alışkanlıklar ve yanlış tercihler… Kitapta kahramanımız Drogo, herkesten ve her şeyden, şehrin parıltısından uzakta bir tepede yer alan deyim yerindeyse zamanla unutulmuş olan Bastiani kalesinde genç bir subay olarak göreve başlıyor. Başlangıçta kendisine verilen görevi yerine getirmek konusunda bir hayli isteksiz olan ve bir an önce ayrılmaya kararlı olan Drogo zamanla alışkanlıkların yarattığı konforun ve birçok silah arkadaşı gibi Tatarlardan gelecek bir istila ile kendi varoluşuna kahramanca bir anlam katma umudunun pençesinde buluyor kendini. Böylece aslında kısa sürecek olan görevi, zamanın insanı uykuya hazırlayan melodisiyle akıp giderken 20li yılları buluyor. Drogo kendi için beslediği umudun ne kadar boş olduğunu anlıyor ve bunu şu sözlerle sorguluyor: “Ya, aslında yanılıyorsa? Ya, gayet sıradan bir yazgıya sahip sıradan biri olarak yaratılmışsa? Ama yine de hiçbir şey onu umut etmekten, kahramanca bir yazgıyı beklemekten alıkoyamıyor. Ve Tatarlar, yaşamın güzelliğini gelecekteki beklentilere, umutlara adarken şimdiki zamanımızı nasıl avuçlarımızdan kaçırdığımızın bir alegorisi haline geliyor. Ne diyordu kitapta "Zaman elini sizden daha çabuk tuttu, sizinse artık her şeye yeniden başlama hakkınız yok..." Kitabı bitirdiğimde aklıma ilk gelen şey Nietzsche’nin “Umut iyi bir şey midir yoksa kötü bir şey mi?” sorusuna verdiği cevap oldu. Şöyle cevaplıyordu Nietzsche: "Umut kötülüklerin en kötüsüdür çünkü işkenceyi uzatır. " Ben yine de umut etmekten vazgeçmeyin diyerek bitireceğim bu incelemeyi. Hepimizin geleceğe dair umutları var, olmalı da. Ancak beyhude hayaller peşinde fütursuzca sürüklenmemeliyiz. Keyifli okumalar.

Tatar ÇölüDino Buzzati · İletişim Yayınevi · 201813,3bin okunma

·

129 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru Arslan