Gönderi

ben bu şiiri yazarken her yer karanlıktı
sönük bir sokak lambasını sandım güneş bitmedi beklemem bir günün gelişini bu yükü taşımak ebedi bir keşmekeş eskitmem artık pencerede gözlerimi denedim her seferinde bir ağaç gibi yıkılmadan beklemek nasıl olur diye yarama süreceğim ecza yok kimsede çığlıksız bir yaşam bırakıldı avcuma bağırıyorum ışıksız esrik bir yerde şuam erişmez bu cihana erişmez asla ne kalacaksa bunca acıdan geriye vaktinde gelmeyen her şey kadar haindir biniyorum beni götürecek o gemiye o gemi her saat beklediğim gemidir bineceğim bende fer kalmadığı vakit çöpe atılması mutlak bir bardak gibi
·
51 görüntüleme
3721 okurunun profil resmi
ilk defa hece olcusuyle
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.