Asıl yalnızlık insanın kendi kendine olan yalnızlığıymış. Yalnızlığın son evresinde fark edilir bu. Kitapta da olduğu gibi... Başta insan; çevresindeki insanlar tarafından yalnızlığa itildiğini düşünür. Kimse tarafından anlaşılmadığında ve kendini anlatacak bir kimsesi olmadığında yalnız olduğunu hisseder. Fakat aslında kendi içinde en başından beri kendine yalnızdır... "Bir şeyin içinde her şeyin sırrı vardır." (Sayfa - 154) Gerçekten de insan bir sır sakladığında aslında tüm sırrı o sırrın içindedir. Doğruları saklamak da yalan söylemekle aynı kefeye girmez mi? Çok zaman düşündükten sonra sır saklamanın da yalan söylemeyle pek de farkı olmadığını düşündüm. İkisinde de doğruları saklar insan. Ve doğruları sakladıkça, doğrular etrafında gelişen diğer doğruları da saklamak zorunda kalır insan. Yalanda da öyle... Yalan söyledikçe hep daha fazla yalan söyler insan. Hep daha fazla, daha fazla ve daha fazla... Bir türlü sonu gelmez yalanların. Ve insan bir süre sonra sıkılıp bunalmaya başlar yine. Kendine olan yalnızlığı fark etme aşamasına girer. Yeni şeyler yaşadıkça artık kimseye anlatamaz olur, suskunlaşır. "Böyle hâdiselerin zehri kalır insanın içinde. Bazen ömrünün sonuna kadar unutmaz değil mi insan?" (Sayfa - 218) Unutmaz. Unutamaz hiçbir zaman. Aklından çıkmaz olur bazı olaylar insanın. Zamanla daha kötü olur ama o zamanla geçeceğine inanmaya çalışır. Geçmez... Tekrardan yalnızlaşır insan kendine. Bunu son an fark eder... Meral de tam olarak bunları yaşıyor kendi benliğinde. Bazen iradesi dışında hareket etmek istiyor, arzularını dinlemek istiyor ama bu ailede, kendi çevresiyle bunu gerçekleştiresi pek de mümkün değildir. " - İnsan ya geleneklere karşı koyup açık ve cesur yaşamalı, yahut da, inandığı bazı kıymetler varsa, onlar için fedakârlık yapmalı. En çirkin şey ikisine birden sahip çıkan müraîliktir.* (*müraîlik: iki yüzlülük, samimiyetsizlik, riyakarlık)" (Sayfa - 270) Meral de ikisine birden sahip çıkmaya çalışır. Fakat bunu başaramadığını fark edince arkadaşlarının da önerilerini düşünerek Paris'e gitmeye karar verir. Bunu da gizlice yapacaktır fakat yakalanır ve gidemez. Meral işte o an kendine olan yalnızlığını fark eder. Meral bunları yaşarken de çevresinde onu seven insanlar da bunların 1000 katını yaşamaktadır. Yani yine seven insanlar en büyük acıyı çeker... "Yani, bak, büyük kalabalıkların ortasında, insan denilen sosyal mahlûk kendi.. kendi iç dünyasının mahbusu halinde, şifasız bir yalnızlığa mahkûm." (Sayfa - 393) Okumak ruhu güzelleştirir.

YalnızızPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 201921,7bin okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hayrunnisa İnce