Yağmur içime yağıyordu sanki. Gökyüzünü gri çizgilerle tarayarak inen damlaların bir bölümü, bilmediğim yollardan geçerek yüreğime ulaşıyor ve çarptıkları her noktada minik bir çöküntüye yol açtıktan sonra buharlaşıp gidiyorlardı. Sarhoş gibiydim; ayaklarım anlamsız, yönümse değişken... Geçmişte yaşadığım tüm sevinçleri anlamsız kılan yepyeni bir boşlukta yürüyordum. Yağmur gözü dönmüş çekirgeler gibi zıplıyordu kaldırımlarda. Gittikçe çoğalan, rüzgârı kendine yoldaş edinmiş, sağlı sollu fiskelerle insanı serseme çeviren yağmur...
Sayfa 5
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.