içimde iyice kavrayamadığım, kendini bir gereksinme olarak duyuran, bazen de bir acıymış gibi varlık kazanan belirsiz bir yaratık vardı sanki -kendini düşlerde ortaya çıkarmak isteyen, ama açık seçik de ortaya çıkmayan, gizlice beni yönlendiren-; işte oydu bütün yönsemelerimi güden. sonunda bana yaşattığı bu mutsuz hayattı işte! varlığım bir yığın kapağı açılmamış giz üzerinden kayıp gidiyor, bir şeylerin ardında dolaşıyor, oradan oraya sürükleniyordu. bazen de o ortaya çıkaramadığım acı, sabaha doğru melankolik bir aşkın düşü, varılamayan bir mutluluk imgesi olarak ortaya çıkıyor, acıyla kıvrandırıyordu.
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.