Bizler düşündüğünü düşünebilen, bildiğinin bilincinde olan ve bireysel ölçüde bile olsa, soyut da olsa yaratabilen varlıklarız ve tanrıları da bu şekilde yarattık. Çünkü bu tanrılar bir ihtiyacı karşılıyorlardı: Savaş için başka bir Tanrı, barış için başka bir Tanrı, tarım için başka bir Tanrı, zenginlik için başka bir Tanrı, seks için başka bir Tanrı… Bütün Tanrılar, tam da bize benziyor, bizim gibi davranıyorlardı.
Sayfa 131 - Mitra YayınlarıKitabı okudu
·
75 görüntüleme
Dio’nun dilinden konuşarak söylemem gerekirse, “ateist olduğunun bilincinde değil” kendisi. Agnostisizm’in lüzumsuz bir kavram olduğunu göstermek için de Russell’ın dilinden konuşalım biraz. Düşünsenize, uzayın erişemeyeceğimiz bir bölgesinde Çin demliği var, başka bir bölgede Türk demliği, başka bir bölgede İngiliz demliği vs. Bu demliklerin kimi çay için, kimi nane-limon için, kimi ıhlamur için ve tasarımları da bu bitkilerden en iyi çayı elde edecek şekilde düşünülsün vs. Ama bunların hepsinin bizim uydurmamız olduğunu biliyoruz. Bunu bilmemize rağmen ya acaba uzayda bir yerlerde tüm demliklerin hepsinin yaptığı işlevi yapan, hepsinin en mükemmeli ve hiçbirine de benzemeyen bir “demlik” varsa diye düşünmemiz ne kadar mantıklıysa, Diamond’un omnipotent Tanrı’nın olmadığını kanıtlayamadığı için agnostik olması o kadar mantıklı.
Kendisi agnostisizmi için Dioizm’i önerebiliyorken ben neden agnostisizmin olsa olsa en fazla teizm ve ateizmin içinde agnostik-teist veya agnostik-ateist olarak yer alabileceğini iddia edemeyeyim ki? Hem teizm hem ateizm agnostisizmden daha tutarlılar. Kısacası agnostisizmin kendi başına lüzumsuz bir kavram olduğunu düşünüyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.