Yürütmenin imtiyazı ilkesi ve ona eşlik eden olağanüstü yasal düzenlemeler, Erken Cumhuriyet döneminden itibaren, dönüşümler geçirerek devletin kurucu aklı ve temel yönetim paradigması haline gelmiştir. Fakat bu paradigma, sivil toplumu yönetebilmek, siyasal muhalefeti disipline edebilmek ve her kritik siyasal kriz anında askeri, ekonomik ve siyasal elitlerin hakimiyetinin temeli olan siyasal otoriteyi sağlayabilmek için, hukuki ve siyasal yapıya müdahelelerle dönüştürülmüştür. Bu yönetim paradigmasının dönüşümünün soykütüğüne atılacak kısa bir bakış, toplumsal çatışmaların bu iktidarın kuruluşunda nasıl kurucu bir rol oynadığını, Türkiye’de bu politikaların tarihsel açıdan nasıl “sıradan” bir karaktere sahip olduğunu ve “her türden olağanüstü karakterde yasa ve düzenlemenin ihtiyaç duyduğu koşulların” devletin idare aygıtının her parçasında nasıl yaygın bir şekilde bulunabileceğini bizlere gösterecektir.
Sayfa 99Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.