Hayatım boyunca etrafımda bulunan insanları düşünüyorum. Stilistler, mankenler, aktörler, yapımcılar, koltuk ısıtanlar, havayı koklayanlar, düzenbazlar, suflörler, kamu görevlileri, para babaları, komik adamlar, düzgün olmayanlar... Düzgün olan kim? Ben değilim. Eğildim, yontuldum, çimdiklendim, çekiştirildim ve bu gülünç şeklin içine tıkıştırıldım. Her bir hayat, işlerin yedinci hamlede sona erdiği bir satranç oyunudur ve artık her şeyin şansa bağlı olduğu oyun sıkışıyor ve yavaşlıyor. Her hamlede, bütün taşlar kapana kısılıyor, filin saldırısı altında kalıyor ve karşı hamleye zorlanıyor... Fakat arada sırada stratejilerinde israr edecekmiş izlenimi veren insanları görüyoruz. Bu korkunç örnekler de genelde zenginlerden oluşuyor.
Sayfa 149
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.