483
H.K.
5 Haziran 1934
Nihayet yatışmaya başladım.* Bütün izler, süprüntüler sanki hiç var olmamışçasına ruhumdan silindi. Sonunda yalnız ve huzurluyum işte. Şu yaşadığım gibi bir anda dine dönebilirdim. Ne var ki beni yücelere çeken hiçbir şey yok, her ne kadar aşağıya çeken de yoksa da. Adeta var olmaktan vazgeçmişim, gene de var olduğumun
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.