“1940’ların Türk edebiyatında Sabahattin Ali, Nâzım Hikmet, Ahmet Hamdi Tanpınar, Attila İlhan, Orhan Kemal gibi isimler sayılırken bunca önemli ismi ve daha nicelerini bir araya toplayıp yazılarını yayımlayan Yeni Edebiyat Dergisi’nin kurucusu 
Suat Derviş’in adı nedense pek anılmaz. Anılmaz, zira Suat Derviş bir kadındır. Birçokları ağzını açmaktan, kalemini oynatmaktan korkarken o, ömrünün sonuna kadar gericiliğin ve faşizmin karşısında durur. Nâzım Hikmet’e ‘Ağlasa da gizliyor gözlerinin yaşını; / Bir kere eğemedim bu kadının başını’ mısralarını yazdıracak kadar güçlü bir kadındır.”
Sayfa 39 - Nermin SarıbaşKitabı okudu
·
227 görüntüleme
“Ağlasa da gizliyor gözlerinin yaşını;
Bir kere eğemedim bu kadının başını.
Kaç kere sürükledi gururumu ölüme
Fırtınalar yaratan benim coşkun gönlüme.
Cevapları o kadar heyecansız ki onun,
Kaç kere iman ettim, hiçliğine ruhunun.
Kaç kere hissettim ki, yine bu gece gibi,
Güzelliğin önünde, dolup çarpmadı kalbi.
Ne mehtabın aksine yelken açan bir sandal,
Ne de ayaklarında kırılan ince bir dal
Onun taştan kalbini sevdaya koşturmuyor.
Bir çiçeğin önünde bir dakika durmuyor…
Dönüyoruz yine biz bir uzun gezintiden
Gönlümün elemini döküyorken ona ben,
O bana kedisini, gülerek, naklediyor:
‘Bilseniz mavi boncuk nasıl yaraştı’ - diyor.
Ya bu kadın delidir, yahut ben çıldırmışım,
Ben ki, birçok kereler kırılmışım, kırmışım,
Ömrümde duymamıştım böyle derin bir acı;
Birden onun yüzüne haykırmak ihtiyacı
İçimde alev alev tutuştu yangın gibi,
Bir dakika kendimin olamadım sahibi;
Hiç olmazsa hıncımı böyle alırım, dedim,
Yola mağrur uzanan gölgesini çiğnedim.”
| 
Bütün Şiirleri - Gölgesi (s. 1966)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.