Thomas on yaşında ilk kez Chevrolet Camaro'ya bindiğinde sor- duğu gibi soruyor: "Nereye gidiyoruz baba?" Onceleri cevap veriyordum: "Eve gidiyoruz." Bir dakika sonra, aynı saflıkla, aynı soruyu soruyor, iletişim kurmuyor. Onuncu sefer "Nereye gidiyoruz baba?" diye soruyor, artık cevap vermiyorum... Artik nereye gittiğimizi ben de pek bilmiyorum, benim zavalli Thomas'm. Sürükleniyoruz. Duvara toslayacağız. Engelli bir çocuk, sonra ikincisi. Neden üçüncüsü de olmasın. Bunu beklemiyordum. Nereye gidiyoruz baba? Ters yönden otobana gireceğiz. Alaska'ya gideceğiz. Ayılanı seveceğiz. Kendimizi ayılara yedireceğiz. Mantar toplamaya gideceğiz. Zehirli mantarlar toplayacağız ve harika bir omlet yapacağız. Havuza gideceğiz, büyük tramplenden içinde su olmayan havuza atlayacağız. Mont-Saint-Michel'e gideceğiz. Bataklıklarda gezineceğiz. Batıp gömüleceğiz. Cehenneme gideceğiz. Thomas istifini bozmadan devam ediyor: "Nereye gidiyoruz baba?" Belki de rekorunu geliştirecek. Yüzüncü kez söylediğinde, artık gerçekten dayanılmaz oluyor. Onunla, insan sıkılmiyor, Thomas art arda espiri patlatma konusunda bir numara.

Nereye Gidiyoruz Baba?Jean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20093,020 okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe