" Bir gece Elif Ada acıkmış, ağlıyor. Mama yapıp geliyorum. Kucağımda mamasını yedirirken gözüm bir anda göğsüme kayıyor. İnce bir sızı önce boğazımı sonra göğsümü acıtıyor.
Sonra çocukken kapıların zillerini çalıp kaçtığımda yaşadığım heyecana benzer ruh halimle bir anda göğsümü açıyorum. Kızımı emzirmeye çalışıyorum. Birkaç hamleden sonra göğsümün başını yakalıyor. Çekiyor, çekiyor ve bırakıyor.
Gerisi kocaman bir hava boşluğu...
Gerisi zilini çalıp tam kaçacakken açılan kapı...
Gerisi yanağımdan süzülen renksiz bir gözyaşı...
Gerisi...
Anladınız mı siz onu?
Yaraya tuz basmayın, çiçek bırakın."
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.