Toplumcu gerçekçi edebiyat denildiği zaman Yaşar Kemal, Necati Cumalı, Sabahattin Ali, Fakir Baykurt ve bu yazarların yanında çoğumuzun aklına Orhan Kemal geliyor. Her bir eserini okurken Orhan Kemal'in sanki diğer akımlarda bir başarı yakalayamayacağını, kendinde bu istidadı görmediği için toplumcu gerçekçi romanlar yazmaya yöneldiğini düşünüyorum. Edebiyata hakim bir okur olarak Orhan Kemal eserlerini okurken bu alanda mükemmel eserler vermiş diğer yazarlarla kıyaslamadan yapamıyorum. Murtaza, 72. Koğuş, Eskici ve Oğulları'nda olduğu gibi bu kitapta da Yaşar Kemal'e öykünme oldukça göze batıyor. Elbette ki bir yazar başka bir yazardan ilham alabilir fakat ilham alınan yazarın etkisinden kurtulup özgünlük kazanılmazsa Orhan Kemal'de olduğu gibi taklitten öteye gidilemez. Eserin kurgusunda oldukça fazla atlamalar, kopmalar var örneğin karakter yoğun bir telaşla iş ararken birkaç sayfa sonra ne şekilde olduğunu bilmediğimiz bir biçimde birden iş buluyor ve para kazanmaya başlıyor. Okur burada olayın seyrinden koparılıp bambaşka bir konuya sürükleniyor, yazar bu geçişleri oldukça amatörce yapıyor adeta yazı yazmaya yeni başlayan birinin kaleminden çıkmış gibi. Maalesef almayı umduğum zevki alamadığım bir kitaptı.

Avare YıllarOrhan Kemal · Varlık Yayınları · 19691,360 okunma

·

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hazalhazalovic